Adolf Duszek urodził się w 1902 roku w Warszawie. Wczesne lata spędził z rodziną na Wschodzie, w Mścisławiu i Homlu. Do Polski wrócił w 1922 roku. Początkowo mieszkał w Zegrzu, następnie pracował w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie. W 1934 roku ożenił się i z czasem zamieszkał wraz z rodziną na Warszawskich Bielanach, które pokochał na całe życie.
Adolf Duszek swoje życie zawodowe związał z Gazownią Warszawską, gdzie pracował zarówno podczas okupacji, jak i po wojnie. Największą pasją była jednak fotografia – już od młodości kompletował aparaty, statywy i lampy, sam wywoływał filmy i przygotowywał odbitki. Uwielbiał fotografować rodzinę, pejzaże, a także życie Warszawy – zarówno przed wojną, jak i odbudowującego się miasta. Jego zdjęcia przedwojenne niestety w większości nie przetrwały trudnych czasów.
Był także entuzjastycznym turystą i aktywnym członkiem wypraw turystycznych z dr. Mieczysławem Orłowiczem, z którym przemierzał malownicze zakątki Polski, dokumentując wycieczki aparatem. Działał w Polskim Towarzystwie Fotograficznym i ZAiKSie, a szczególne miejsce w jego sercu miały Warszawskie Bielany – Las Bielański, okolice Klasztoru Kamedułów oraz tereny przy AWF, które najchętniej uwieczniał na zdjęciach.
Zmarł w październiku 1998 roku.
