Dzieciństwo, edukacja i pierwsze kroki w turystyce
Dr Mieczysław Orłowicz urodził się 17 grudnia 1881 roku w Komarnie niedaleko Lwowa, w rodzinie notariusza1256. Dzieciństwo spędził w różnych miejscowościach Galicji, m.in. w Pruchniku, Jarosławiu, Samborze i Rymanowie, gdzie już jako młody chłopiec zafascynował się mapami, geografią i historią okolic126. Ukończył gimnazjum w Jarosławiu i Samborze, a następnie studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim, uzyskując tytuł doktora. Równolegle kształcił się na Akademii Handlowej w Wiedniu oraz uczęszczał na wykłady z historii sztuki i geografii we Lwowie i Krakowie56. Już w czasie studiów rozpoczął swoje pierwsze samodzielne wycieczki górskie, które z czasem przerodziły się w pasję na całe życie.
Twórca przewodników i organizator turystyki
Orłowicz był autorem ponad stu przewodników turystycznych, które obejmowały nie tylko miasta i regiony Polski, ale także kraje i pasma górskie w całej Europie26. Jego pierwszym wielkim dziełem był „Ilustrowany przewodnik po Galicji” z 1914 roku, a podczas służby wojskowej w Przemyślu napisał „Ilustrowany przewodnik po Przemyślu i okolicy” – do dziś uznawany za wzór tego typu publikacji26. W 1906 roku założył Akademicki Klub Turystyczny we Lwowie i został jego prezesem, a także współtworzył Akademicki Związek Sportowy6. Był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego i Polskiego Towarzystwa Krajoznawczego, a także jednym z pomysłodawców Górskiej Odznaki Turystycznej2.
Wielki organizator i promotor turystyki w II RP i po wojnie
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Orłowicz zaangażował się w rozwój krajowej turystyki na poziomie państwowym. W latach 1919–1932 kierował Samodzielnym Referatem dla Spraw Turystyki w Ministerstwie Robót Publicznych, a następnie do 1939 roku oraz po wojnie do 1952 roku kierował referatem w Wydziale Turystyki w Ministerstwie Komunikacji456. Był autorem projektu organizacji turystyki i sportu w Polsce, w którym wyznaczył kierunki rozwoju infrastruktury turystycznej, budowy szlaków, stacji turystycznych i hoteli2. Wyznaczył przebieg Głównego Szlaku Beskidzkiego w Karpatach Wschodnich (1926–1928), który do dziś pozostaje najdłuższym szlakiem pieszym w polskich górach2.
Orłowicz nie tylko tworzył przewodniki i szlaki, ale także sam był aktywnym turystą – przez życie pokonał pieszo ponad 140 tysięcy kilometrów, co odpowiada ponad trzykrotnej długości równika2. Organizował liczne rajdy, wycieczki i wyprawy, których barwne opisy zawarł w „Moich wspomnieniach turystycznych”2.
Dziedzictwo, patronaty i pamięć o dr. Orłowiczu
Dr Mieczysław Orłowicz zmarł 4 października 1959 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ogromne dziedzictwo1456. Jego imieniem nazwano przełęcz w Bieszczadach pomiędzy Smerkiem a Połoniną Wetlińską oraz Główny Szlak Sudecki24. Jest patronem wielu szlaków, domów turystycznych, ulic w Przemyślu, Warszawie i Jarosławiu, a także Oddziału PTTK w Przemyślu2. Od 2001 roku organizowane są Ogólnopolskie Rajdy Turystyczne im. dr. Mieczysława Orłowicza2. Jego przewodniki, projekty szlaków i działalność organizacyjna do dziś są inspiracją dla kolejnych pokoleń turystów i krajoznawców.
Orłowicz był nie tylko autorem i urzędnikiem, ale przede wszystkim pasjonatem, który rozkochał Polaków w podróżowaniu po kraju i odkrywaniu jego piękna. Jego życie to przykład, jak pasja i konsekwencja mogą zmienić oblicze całej dziedziny życia społecznego.
